บันทึกอนุทินครั้งที่ 12

บันทึกอนุทินครั้งที่ 12

    

                                      
    ไม่มีการเรียนการสอนเนื่องจากมีกิจกรรมกีฬาสี  ศึกษาสัมพันธ์

บันทึกอนุทินครั้งที่ 11

บันทึกอนุทินครั้งที่ 11

วิชาการจัดประสบการณ์การศึกษาแบบเรียนรวมสำหรับเด็กปฐมวัย

อาจารย์ผู้สอน อ.ตฤณ  แจ่มถิน

วันพุธที่ 25 มีนาคม 2558

เวลาเรียน 09.00-12.20 น

วันนี้ไม่มีการเรียนการสอน อาจารย์สอบวัดความรู้

บันทึกอนุทินครั้งที่ 10

บันทึกอนุทินครั้งที่ 10

วิชาการจัดประสบการณ์การศึกษาแบบเรียนรวมสำหรับเด็กปฐมวัย

อาจารย์ผู้สอน อ.ตฤณ  แจ่มถิน

วันพุธที่ 18 มีนาคม 2558

เวลาเรียน 09.00-12.20 น

การส่งเสริมทักษะต่างๆของเด็กพิเศษ

อาจารย์ให้เล่นเกมส์สตอเบอร์รี่

3.ทักษะการช่วยเหลือตนเอง

เรียนรู้การดำรงชีวิตโดยอิสระให้มากที่สุด

การกินอยู่

การเข้าห้องน้ำ

การแต่งตัว

กิจวัตรต่างๆในชีวิตประจำวัน

การสร้างความอิสละ
-เด็กอยากช่วยเหลือตนเอง ทำงานตามความสามารถ
-เด็กเลียนแบบการช่วยเหลือตนเองจากเพื่อน เด็กที่โตกว่าและผู้ใหญ่
 

ความสำเร็จเป็นสิ่งสำคัญ
-การได้ทำด้วยตนเอง
-เชื่อมั่นตนเอง
-เรียนรู้ความรู้สึกที่ดี
 

หัดให้เด็กทำเอง
*** ไม่ช่วยเหลือเกินความจำเป็น(ใจแข็ง) เช่นกรณีน้องติดกระดุม เมื่อเด็กพยายามติดกระดุมให้เด็กได้ลองทำเองบ้าง ถ้าไม่ได้จริงๆค่อยช่วยเหลือ
-ผู้ใหญ่มักทำสิ่งต่างๆให้เด็กมากจนเกินไปทำให้แม้กระทั่งสิ่งที่เด็กสามารถทำได้เองหาให้เวลาเขาทำ
- หนูทำช้า  หนูยังทำไม่ได้

จะช่วยเมื่อไหร่
-เด็กก็มีวันที่ไม่อยากทำอะไร หงุดหงิด เบื่อ ไม่ค่อยสบาย หลายครั้งเด็กจะขอความช่วยเหลือในสิ่งที่ได้เรียนรู้ไปแล้ว
-เด็กรู้สึกว่ายังมีผู้ใหญ่ที่พึ่งได้ แต่ต้องได้รับความช่วยเหลือเฉพาะสิ่งที่เด็กต้องการ
 

ลำดับขั้นในการช่วยเหลือตนเอง
-แบ่งทักษะการช่วยเหลือตนเองออกเป็นขั้นๆ
-เรียงลำดับตามขั้นตอน
 

การเข้าส้วม
-เข้าไปในห้องส้วม
-ดึงกางเกงลงมา
-ก้าวไปนั่งบนส้วม
-ปัสสาวะหรืออุจจาระ
-ใช้กระดาษเช็ดก้น
-ทิ้งกระดาษชำระในตะกร้า
-กดชักโครกหรือตักน้ำราด
-ดึงกางเกงขั้น
-ล้างมือ
-เช็ดมือ
-เดินออกจากห้องส้วม 

การวางแผนทีละขั้น
-แยกกิจกรรมเป็นขั้นย่อยๆมากที่สุด


สรุป
-ครูต้องพยายามให้เด็กทำสิ่งต่างๆด้วยตนเอง
-ย่อยงานแต่ละอย่างเป็ยขั้นๆ
-ความสำเร็จเล็กๆนำไปสู่ความสำเร็จทั้งมวล
-ช่วยให้เด็กมีความมั่นใจ
-เด็กพึ่งตนเองได้ รู้สุกเป็นอิสระ

ศิลปะบำบัด

ให้เลือกสีที่ชอบที่สุดวงกลมกลางกระดาษจะขนาดไหนก็ได้ตามใจเรา เมื่อพอใจก็ให้ตัดเป็นวงกลม

กิจกรรมนี้ช่วย

ฝึกสมาธิ

กล้ามเนื้อเล็ก

จินตนาการ

ความคิดสร้างสรรค์

มิติสัมพันธ์

ใช้ได้กับเด็กออทิสติก  สมาธิสั้น ดาว์ซินโดรม และเด็กปกติได้

ประเมินตนเอง อากาศร้อน ง่วงนอน ไม่มีสมาธิในการเรียน แต่ก็ตั้งใจเรียน ตั้งใจทำกิจกรรมที่อาจารย์ให้ทำ ฟังอาจารย์อธิบายและตอบคำถาม

ประเมินเพื่อน   เพื่อนบ่นร้อนจึงทำให้บรรยากาศไม่ค่อยน่าเรียน เพื่อนเสียสมาธิง่าย บางคนก็ตั้งใจเรียนบางคนไม่ไหวจริงๆก็นอนบ้าง 

ประเมินอาจารย์  ถึงแม้อากาศจะร้อนอาจารย์ก็ยังควบคุมอารมณ์ได้ ตั้งใจสอนและยกตัวอย่างอธิบายเกี่ยวกับเรื่องที่สอนตั้งคำถามให้นักศึกษาตอบ เพื่อนเช็คความเข้าใจ 

บันทึกอนุทินครั้งที่ 9

บันทึกอนุทินครั้งที่9 

วิชาการจัดประสบการณ์การศึกษาแบบเรียนรวมสำหรับเด็กปฐมวัย

อาจารย์ผู้สอน อ.ตฤณ  แจ่มถิน

วันพุธที่ 11 มีนาคม 2558

เวลาเรียน 09.00-12.20 น

การส่งเสริมทักษะต่างๆของเด็กพิเศษ วันนี้จะเกี่ยวกับหัวข้อที่ 2 คือทักษะภาษา

การวัดความสามารถทางภาษา

-เข้าใจสิ่งที่ผู้อื่นพูดไหม 

-ตอบสนองเมื่อมีคนพูดด้วยไหม

-บอกเล่าเหตุการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้นไหม

การออกเสียงผิด/พูดไม่ชัด

-การพูดตกหล่น จิ้งจกเป็นคำว่า จก

-พูดติดอ่าง

การใช้เสียงหนึ่งแทนอีกเสียงหนึ่ง ควายเป็นคำว่าฟาย

การปฏิบัติของครูและผู้ใหญ่
-ไม่สนใจการพูดซ้ำหรือการออกเสียงไม่ชัด
-ห้ามบอกเด็กว่า พูดช้าๆ  ตามสบาย  คิดก่อนพูด
-อย่าขัดจังหวะขณะเด็กพูด
-อย่าเปลี่ยนการใช้ข้างที่ถนัดของเด็ก
-ไม่เปรียบเทียบการพูดของเด็กกับเด็กคนอื่น
-เด็กที่พูดไม่ชัดอาจเกี่ยวข้องกับการได้ยิน

ทักษะพื้นฐานทางภาษา
-ทักษะการรับรู้ภาษา
-การแสดงออกทางภาษา
-การสื่อความหมายโดยไม่ใช้คำพูด เช่น ท่าทาง /แสดงออกทางสีหน้า

พฤติกรรมตอบสนองการแสดงออกทางภาษา

เด็กตอบสนองต่อสิ่งเหล่านี้หรือไม่              ใช่              ไม่ใช่       บางครั้ง

-เสียงของครูหันมามอง

-จะเอาอะไรด้วยการชี้

-จะเอานี่ใช่ไหม โดยการพยักหน้า

-หนูอยากได้อะไรด้วยการพูด

-เล่าให้ครูฟังซิ โดยการพูดประโยค                                                            

พฤติกรรมเริ่มการแสดงออกของเด็ก 

เด็กเริ่มทำโดย                                           ใช่              ไม่                 บางครั้ง

-ทำเสียงต่างๆผสมปนเปกัน

-ทำเสียงคล้ายพูดเพื่อเรียกร้องความสนใจ

-ใช้เสียงต่ำสูงจะถามคำถาม

-ชี้ไปยังสิ่งที่ต้องการจะเอา

-ขอสิ่งต่างๆโดยการบอกชื่อ

-พูดเป็นวลีที่มีเาียงคล้ายคำ
-เล่าเรื่องที่เห็นโดยใช้วลี2-3คำ
-เล่าได้ว่าเกิดอะไรอยู่
-ตั้งคำถาม ทำไม
ตั้งคำถาม  อย่างไร                                                                                    

ความรับผิดชอบของครูปฐมวัย
-การรับรู้ภาษามาก่อนการแสดงออกทางภาษา
-ภาษาที่ไม่ใช่คำพูดมาก่อนภาษาพูด
-ให้เวลาเด็กได้พูด
-คอยให้เด็กตอบ(ชี้แนะหากจำเป็น)
-เป็นผู้ฟังที่ดีและโต้ตอบอย่างฉีบไว(ครูไม่ควรพูดมากเกินไป)

-ให้เด็กทำกิจกรรมกลุ่มเด็กพิเศษได้มีแบบอย่างจากเพื่อน
**กระตุ้นให้เด็กบอกความต้องการของตนเอง(ครูไม่คาดการณ์ล่วงหน้า)
-เน้นวิธีการสื่อความหมายมากกว่าพูด
-ใช้คำถามปลายเปิด
-ร่วมกิจกรรมกับเด็ก

การสอนตามเหตุการณ์(Incidental Teaching)

ใช้ได้ดีมากกับเด็กพิเศษ
      ถ้ามีเหตุการณ์เด็กกำลังพยายามใส่เสื้อกันเปื้อนเมื่อครูเห็นครูก็รู้ว่าเด็กต้องการที่จะใส่เด็กพยายามใส่ยังไงก็ยังใส่ไม่ได้สิ่งแรกที่ครูควรทำคือเข้าไปถามเด็กว่าหนูจะทำอะไรคะ ถามจนเด็กบอกความต้องการแล้วครูช่วยแต่ถ้าเด็กไม่ตอบครูก็เป็นคนถามหนูจะใส่ผ้ากันเปื้นใช่ไหม จนให้เด็กทำท่าทาง เช่นพยักหน้า หรือ ตอบครู แต่ถ้าเด็กยังไม่ตอบครูก็ใช้การสัมผัสบอกเด็กนี้ใส่ผ้ากั้นเปื้อนนะแล้วครูก็ช่วยใส่ผ้ากันเปื้อนให้เด็ก
อาจารย์ให้ทำกิจกรรมดนตรีบำบัด
    ประโยชน์ในการทำกิจกรรม คือ ฝึกสมาธิ อดทน การสังเกต มิติสัมพันธ์ จินตนาการความคิดสร้างสรรค์ และการใช้กล้ามเนื้อ

ประมินตนเอง ตั้งใจฟังอาจารย์สอนเสียงดังบางครั้ง เรียนกับอาจารย์สนุกมากคะ
ประเมินเพื่อน  เพื่อนตั้งใจเรียน ตั้งใจตอบคำถาม เสียงดังในห้องบางครั้งเป็นระยะๆ ให้ความร่วมมือในการทำกิจกรรมผลงานของแต่ละคู้สวยงามมมาก
ประเมินอาจารย์ อาจารย์ให้ความรู้และแนะนำวิธีการในการเตรียมความพร้อมในการสอบบรรจุให้นักศึกษาเมื่อขึ้นปี4ให้เริ่มอ่านหนังสือได้แล้ว และตั้งใจสอนนักศึกษาให้นักศึกษาฝึกร้องเพลง อธิบายเนื้อหาที่สอนได้เข้าใจยกตัวอย่างประกอบการสอนทุกครั้ง

บันทึกอนุทินครั้งที่ 8

บันทึกอนุทินครั้งที่ 8

                                                                  

                  ไม่มีการเรียนการสอนเนื่องจากหยุดวันมาฆบูชา

บันทึกอนุทินครั้งที่ 7

บันทึกอนุทินครั้งที่ 7

ไม่มีการเรียนการสอบเนื่องจากสอบกลางภาค

บันทึกอนุทินครั้งที่ 6

บันทึกอนุทินครั้งที่ 6

วิชาการจัดประสบการณ์การศึกษาแบบเรียนรวมสำหรับเด็กปฐมวัย

อาจารย์ผู้สอน อ.ตฤณ  แจ่มถิน

วันพุธที่ 18 กุมภาพันธ์ 2558

เวลาเรียน 09.00-12.20 น

วันนี้เรียนเรื่อง

การส่งเสริมทักษะต่างๆของเด็กพิเศษ

1.ทักษะทางสังคม 

กิจกรรมการเล่น เป็นสิ่งสำคัญต่อการเรียนรู้ทักษะทางสังคม

ยุทธศาสตร์การสอน  เด็กพิเศษหลายคนไม่รู้วิธีการเล่น ไม่รู้ว่าเล่นอย่างไรครูต้องสังเกตเด็กแต่ละคนอย่างมีระบบจพได้รู้ว่าเด็กมีทักษะการเล่นแบบใดบ้างเพื่อทำแผน IEP

การกระตุ้นการเลียนแบบและการเอาอย่าง

-วางแผนกิจกรรมการเล่นไว้หลายๆอย่าง

-คำนึงถึงเด็กทุกคนว่าเด็กสามารถเล่นได้หรือไม่และไม่ยากไม่ง่ายจนเกินไป

-ให้เด็กแบ่งกลุ่มเล็กๆ2-4 คน

ครูปฎิบัติอย่างไรขณะเด็กเล่น

เฝ้ามองอย่างสนใจ ยิ้มพยักหน้าถ้าเด็กหันมาหาครู  ไม่ชมเด็กหรือสนใจเด็กมากจนเกินไป

ถ้าเด็กเล่นเสร็จไว ทำงานเสร็จไว เอาวัสดุอุปกรณ์มาเพิ่ม เพื่อยืดเวลาการเล่น

การให้แรงเสริมทางสังคมในบริบทที่เด็กเล่น

ครูพูดชักชวนให้เด็กร่วมเล่นกับเพื่อน

ทำโดยการพูดนำของครู

วิธีการนำของครู คือ พาเด็กไปเล่นกับเพื่อน โดยนำอุปกรณ์ไปเล่นกับเพื่อนด้วย

ช่วยเด็กทุกคนให้รู้กฎเกณฑ์

-เด็กพิเศษต้องเรียนรู้สิทธิต่างๆเหมือนเพื่อนในห้อง

-ครูต้องไม่ใช้ความบกพร่องของเด็กพิเศษมาเป็นเครื่องต่อรอง

*วันนี้ไม่ได้มาเรียนค่ะ*

บันทึกอนุทินครั้งที่5

บันทึกอนุทินครั้งที่ 5

วิชาการจัดประสบการณ์การศึกษาแบบเรียนรวมสำหรับเด็กปฐมวัย

อาจารย์ผู้สอน อ.ตฤณ  แจ่มถิน

วันพุธที่ 11 กุมภาพันธ์ 2558

เวลาเรียน 09.00-12.20 น

.

กิจกรรมที่ทำวันนี้
     อาจารย์แจกถุงมือ ให้นักศึกษาสวมถุงมือข้างที่ไม่ถนัด จากนั้นก็ให้วาดภาพมือที่ใส่ถุงมือนั้นให้เหมือนที่สุด

การทำกิจกรรมครั้งนี้ เมื่อเปรียบเทียบกับการสังเกตพฤติกรรม  ถ้าเป็นเด็ก 1 คน เราเห็นเด็กทุกวัน แต่ไม่เคยบันทึกพฤติกรรมเด็ก คิดว่าตนจำได้บันทึกเวลาไหนก็ได้ แต่พอจะบันทึกจริงจำไม่ได้ ก็เหมือนมือของเราเราเห็นทุกวัน พอใส่ถุงมือแล้วให้วาดก็ไม่สามารถจดจำรายละเอียดได้ ในขณะที่วาดจึงพยายาม เทียบกับมือขวา  บางคนก็เอามือที่ใส่ถุงมือไปร่างกับกระดาษ ดูของเพื่อนบ้าง ก็เหมือนกับการสังเกตพฤติกรรมเด็กพิเศษถ้าครูไม่บันทึกทันทีเมื่อเห็นพฤติกรรมที่เด็กแสดงออกมา ครูมาบันทึกทีหลังก็จะใส่ความรู้สึกส่วนตัว  หรือ เทียบกับเด็กคนอื่น ถ้าไม่แน่ใจก็จะถามบุคคลอื่น ซึ่งจำทำให้มีความคลาดเคลื่อนได้

เนื้อหาที่เรียน  วันนี้เรียนเรื่อง การสอนเด็กพิเศษและเด็กปกติ

ทักษะของครู

การฝึกเพิ่มเติม เช่น การอบรม สัมมนา

การเข้าใจภาวะปกติ
-เด็กคล้ายคลึงมากกว่าแตกต่าง
-ครูต้องรู้จัก ชื่อเล่น ชื่อจริง นามสกุล ของเด็ก
-มองเด็กเป็นเด็ก

การคัดแยกเด็กที่มีพัฒนาการช้า คือ การเข้าใจพัฒนาการเด็กจะช่วยให้ครูมองเก็นความแตกต่างของเด็กแต่ละคน

ความพร้อมของเด็ก  

-วุฒิภาวะ 

-แรงจูงใจ

-โอกาส

การสอนโดยบังเอิญ ถ้าเด็กเข้าหาครูมากเท่าไหร่ยิ่งมีโอกาสสอนมากขึ้นเท่านั้น
การสอนโดยบังเอิญกับกิจกรรมก็สามารถทอดแทรกได้และ ครูต้องมีความสนใจเด็ก มีความรู้สึกดีต่อเด็ก มีอุปกรณ์และกิจกรรมล่อใจเด็ก

อุปกรณ์ สามารถใช้ประโยชน์ได้หลายอย่างควรเป็นสื่อที่ไม่แยกเพศเด็กและเป็นสิ่งที่เล่นไม่ตายตัว เช่น บล็อก  เลโก้

ตารางประจำวัน เด็กพิเศษไม่สามารถยอมรับการเปลี่ยนแปลงสิ่งที่ทำอยู่ประจำกิจกรรมต้องเรียงเป็นลำดับเป็นขั้นตอนและควรคำนึงถึงความเหมาะสมของเวลา 

ทัศนคติของครู

ความยืดหยุ่น  เช่น การแก้แผนการสอนให้เหมาะสมกับสถานการณ์ ยอมรับความสามารถของเด็ก ครูต้องตอบสนองต่อเป้าหมายที่สำคัญที่สุดสำหรับเด็กแต่ละคนตั้งไว้ไม่สูงจนเกินไป

การใช้สหวิทยาการ
-ใจกว้างต่อคำแนะนำของบุคคลในอาชีพอื่นๆ ฟังหูไว้หูแล้วไปปรับใช้กับเด็ก
-สร้างความสัมพันธ์ระหว่างการบำบัดกับกิจกรรมในห้องเรียน เช่น  การร้องเพลง

การเปลี่ยนพฤติกรรรมและการเรียนรู้

เด็กทุกคนสอนได้ เพราะ ทุกคนมีศักยภาพในตัว

เทคนิคการให้แรงเสริม 

วิธีการแสดงออกถึงแรงเสริมจากผู้ใหญ่
-พูดชมเด็ก การยืนหรือนั่งใกล้เด็ก พยักหน้า ยิ้ม ฟัง สัมผัสทางกาย ให้ความช่วยเหลือ ร่วมกิจกรรมกับเด็ก

หลักการให้แรงเสริมในเด็กปฐมวัย  
-ครูให้แรงเสริมทันทีเมื่อเด็กมีพฤติกรรมที่พึงประสงค์

การแนะนำหรือบอกบท
-การย่อยงาน ลำดับความยากง่ายของงาน  

ขั้นตอนการให้แรงเสริม
-สังเกตและกำหนดจุดมุ่งหมาย
-วิเคราะห์งาน กำหนดจุดประสงค์ย่อยงานในแต่ละขั้น
-สอนจากง่ายไปยาก
-ให้แรงเสริมทันทีเมื่อเด็กทำได้
-ให้แรงเสริมเฉพาะพฤติกรรมที่ใกล้เคียงกับเป้าหมายที่สุด
-ทีละขั้นไม่เร่งรัด ยิ่งขั้นเล็กเท่าไหร่ ยิ่งดีเท่านั้น
-ไม่ดุหรือตี

การกำหนดเวลา 
จำนวนและความถี่ของแรงเสริมที่ให้กับพฤติกรรมการเรียนรู้ของเด็กต้องมีความเหมาะสม

ความต่อเนื่อง
-พฤติกรรมทุกอย่างในชีวิตประจำวันต่อเนื่องกันระหว่างพฤติกรรมย่อยๆหลายๆอย่างรวมกัน เช่น การเข้าห้องน้ำ การหยิบและเก็บของ
-สอนก้าวไปข้างหน้า หรือ ย้อยมาจากข้างหลัง
เช่น เด็กตักซุป  สอนที่ละขั้นตอน คือการสอนไปข้างหน้า
สอนการจับช้อน--การตัก--การระวังไม่ให้น้ำในช้อนหกก่อนจะเข้าปาก--การเอาช้อนและซุปเข้าปาก--การเอาซุปออกจากช้อนเข้าสู่ปาก
เด็กพิเศษชอบการสอนย้อนกลับจากข้างหลังไปข้างหน้า เช่น การดึงเชือกร้องเท้าก่อนแล้วย้อนไปทีละขั้นตอน 

การลดหรือหยุดแรงเสริม
-ครูจะงดแรงเสริมกับเด็กพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสม
-เอาอุปกรณ์หรือของเล่นออกไปจากเด็ก
-เอาเด็กออกจากการเล่น 

ครูต้องคงเส้นคงวา

  การประเมิน     

 ประเมินตนเอง

  แต่งตัวเรียบร้อย มาสายเล็กน้อย ตั้งใจทำกิจกรรมที่อาจารย์สั่ง ตั้งใจเรียน แอบเสียงดังบ้างเล็กน้อย เข้าใจเนื้อหาที่อาจารย์สอน 

ประเมินเพื่อน  

เพื่อนแต่งตัวเรียบร้อย บางคนก็มาสาย คุยกันเสียงดังเป็นระยะ อาจารย์ต้องคอยเตือนเสมอ บางส่วนก็ตั้งใจเรียน บางครั้งเพื่อนก็ไม่ค่อยสนใจเรียนอาจเป็นเพราะวันนี้มีเนื้อหามากจึงทำให้เพื่อนเบื่อ แต่เพื่อนทุกคนก็เข้าใจเนื้อหาที่อาจารย์สอนและตอบคำถามที่อาจารย์ถามได้

ประเมินอาจารย์  อาจารย์แต่งตัวเรียบร้อย ให้ทำกิจกรรมที่สอดคล้องกับเนื้อหาที่สอน นำเข้าสู่บทเรียนที่น่าสนใจ คอยยกตัวอย่างเกี่ยวกับเด็กพิเศษให้ฟังเสมอ และคอยถามนักศึกษาว่าเข้าใจเนื้อหาหรือไม่ โดยให้นักศึกษาช่วยกันตอบคำถาม อาจารย์มีความอดทนมากเพราะเวลาที่นักศึกษาเสียงดังอาจารย์จะคอยเตือนเสมอ อาจารย์ตั้งใจสอนและอธิบายเนื้อหาได้อย่างเข้าใจ